PAPATYALAR

Elindeki sarı papatyaya masmavi gözlerini dikmiş bakıyordu. Ara sıra kıvrımlı burnunu yaklaştırıyor ve kokluyordu. Sarı güneş ışığı saçlarına vuruyor ve turuncu saçları tarif edilemeyecek kadar bir güzelliğe bürünüyordu. 

Karşısındaki adam hayran bir şekilde ona bakıyordu. Gördüğü ve yaşadığı anı aklında tutmak istiyordu. Asla ama asla unutmamak istiyordu. 

“Bazen keşke bana bakmasaydın ve sana aşık olmasaydım diyordum. Şu an ise bu anın kıymetini anlıyorum.” 

Genç adamın dudaklarından dökülen kelimeler, genç kızın gülümseyen yüzüne sert bir tokat etkisi yarattı. Gülümsemesi anında yüzünde donarken kafasını kaldırıp gülümseyen adama baktı. 

“Bu da ne demek?” 

Güneş yavaş yavaş dağların arasına gizleniyor ve ay parlaklığını ortaya koyuyordu. Yıldızlar biraz sonra gözükeceklerdi. 

“Ben sadece seni seviyorum ama bazı zamanlar seni severken canım yanıyor.” 

Genç kızın kaşları şaşkınlıkla havaya kalktı ve minik dudakları aralandı. 

“Ben mi sebep oluyorum buna?”

“Tatlım. Sakın öyle düşünme. Lütfen.” 

Adam kırmaktan korkarak kıza ilerledi. Kız ise bir adım geriledi. Adam onu kırmaktan korkuyordu ama çoktan kırmıştı. Anı batırmıştı. 

Genç kız adamın dediklerini düşünmek istedi ama beyni buna izin vermedi. Çünkü onu üzdüğü düşüncesi beyninin her yerini işgal etmişti bile. Kesilmiş nefesinin arasından “Ben, ben özür dilerim.” dedi. 

“Hayır güzelim. Sakın. Sakın öyle düşünme. Senin bir suçun yok.” dedi ve kıza uzanıp onu kollarının arasına hapsetti. Korumaya çalıştığı sarı papatyalar yere düştü. Papatyalar ikisinin ayaklarının altında ezilirken arka tarafta onları izleyen başka bir kız çiçeklere bakakaldı. Çiçekler için üzülmüştü. İki aşık gülümseyerek uzaklaşırken kız onların bulunduğu yere gitti ve çoktan ömrünün sonuna gelmiş çiçeklere baktı. 

“Seversen koparmazsın” dedi kız fısıldayarak. Onlara gülümsedi ve eline alarak evine ilerledi. 

Günlerde kızın ömrü gibi kısaydı. Papatya gibi bir gün o da ölecekti ama bugün değil. Çünkü aralarında sağ kalan papatyalara bakmak için yaşayacaktı. 

Öteki oğlan kıza baktı ve gülümsedi. Yoldan geçen bir amca ise kıza bakan öteki gence baktı gülümsedi. Çünkü oğlanın elinde henüz yeşermemiş papatya saksısı vardı. 

“Seversen koparmazsın. Ona bakarsın. Koparmaya kıyamazsın.” dedi kızın cümlesini tamamlayarak.