Maviden Beyinler

Küçük odasında yatıyordu. Her zaman yaptığı gibi elinde telefon video izliyordu. Yatmaktan dağılan saçlarını yatakta doğrularak düzeltti. Ardından sessizce iç çekti. İç çekişindeki bunalma kedisinin kulağına ulaştığında kedi irkildi. Uyanmış olan kedi mırıldanarak odayı terk etti.  Kız telefonunun kilit düğmesine bastıktan sonra küçük odasına göz gezdirdi. Sinir bozucu bir şekilde odası dağınıktı. Ancak o da odasını toplamamakta kararlıydı. Uzun olan saçlarını topladıktan sonra yataktan kalkıp o da kedisi gibi odayı terk etti.  Büyük bir depresyon kapısını çalıyordu. Yaşadığı duygu değişimi onu bin bir kişiliğe sokuyordu. Durduk yere ağlarken istediği zaman gülebiliyordu. Oysa bunu neden yaptığını da bilmiyordu.  Küçük bir kızdı. Yaş olarak değil tabii ki. Fiziksel ve duygusal. Boyu kısaydı ve yüzü aynı çocukları andırıyordu. Küçük dudaklar, büyük gözler, hatları belli olmayan yüz şekli ve kısa saçlarıyla öykesine tatlıydı ki...  Lise üçte olmasına rağmen hiç sevgilisi ol

Hayatım boyunca güllere ayrı bir ilgim vardı. Lakin küçükken hep pembe gülleri dalından kopartıp yapraklarından ses çıkartmaya çalışırdım. Ve sanırım o ses hiç çıkmadı.  Küçükken zihin altıma nasıl işledi bilemem ama şuanda gül deyince aklıma gelen ilk şey bizim buralarda bulunan iskelenin orada ki beyaz gül. Tam kopartacağım sırada içinde böcek olduğunu gördüm. İşte o böcek onun koruyucusuydu. Onu koruyordu, bilirsiniz çoğu kişi böceklerden tiksinir. Bende dahil olmak üzere. Böcekler gülün yanında çirkin kalırlardı. İçinde siyah bir şey olan gülü kim kopartmak isterdi ki?  Bende istemedim. Şimdi ise gülleri ve çiçekleri kopartanlardan nefret ediyorum. Kendimden de çünkü beynimde hep 'çiçek kopartma' düşüncesi var. Bazende kopartıyorum. Sanırım son koparttığım çiçek eylül ayında mor papatya olmuştu. Diğer papatyalar gibi değildi. Cüzdanıma koydum. Ve sonra bir gün sonra hemen soldu. Kahverengi oldu ve çiçek ip ince kaldı.  Ancak beyaz güller ve kırmızı güller. Aşk ve