Kırgınlık Hissi
Kırgınlık hissi. Asla aynı hissettirmiyor. Ne yaparsam yapayım her seferinde biraz mutlu olmayı deniyorum. Lakin her seferinde yine mutsuz oluyorum. Boşuna yaşadığımı hissediyorum. Artık ne mutluyum ne üzgün. Müziklerden zevk almıyor, filmlerden sıkılıyorum. Yazmak istiyorum kelimeler beynimde asılı kalıyor. Gülümsemek istiyorum beyin nöronlarım işleve geçmiyor. Ağlamak istiyorum ama ağlamaktan korkuyorum. Depresyon değil bu. Ben dünyayı her geçen gün daha çok görüyorum. Hayal dünyamdan çıkıyor, gerçeklerle yüzleştikçe korkuyorum. İşte kırgınlık hissi burada başlıyor. Dünyanın aslında iyi bir yer olmadığını kavradığımda. Öğrendiğimde ya da bildiğim de değil. Kavradığımda. Şimdi bu yazıyı yazarken çayım soğuyor. Ben en iyisi onu içeyim. Sizde gidip kendinize bir çay koyun. Bazen çay her şeye iyi geliyor.