Kutup Yıldızı.






“Bak bak!” 

Çocuksu tavrıyla eliyle gökyüzünü işaret etti. Karanlık ortamı aydınlatan yıldızların gökyüzünde asılı kalışına baktım. 

“İki yıldız kaydı!” dedi heyecanla ellerini çırparak. Yüzümde oluşan gülümsemeyle “Gördüm.” dedim. Gülümsedi ve oturduğu yerden kalktı. Ne yaptığını anlamaya çalıştım bir süre. Hemen sonrasında kumların üzerinde koştu ve iskelenin en ucuna ulaştı. Arkasından sessizce onu takip ettim. 

Usulca eliyle en tepeye ulaşmaya çalıştı. Bu haline kıkırdadım. Küçük bir kız çocuğu gibi yıldızlara ulaşmaya çalışıyordu. 

“Sanki her geçen gün daha da yaklaşıyorum yıldızlara.” dedi ve bana döndü. Yüzünde o çok sevdiğim minik gülümsemesi vardı. Artık yıldızlara ulaşmak için çabalamıyordu. 

“Boyun uzuyor. Ondandır.” dedim oldukça ciddi şekilde. Gözlerini devirdi. Bir süre beni izledi ve sonrasında kafasını salladı. Görünüşe göre bana hak vermişti. Arkasını tekrar döndü ve denizi önüne aldı. Biraz uzandı. Belki biraz daha uzanmayı denedi. Ama sonuç yine aynıydı. Halen yıldızlara dokunamamıştı. Bu haline gülümsedim ve onu kendime çektim. Şampuanının kokusu her yere yayılırken onu omuzlarıma aldım ve yıldızlara dokunmasına izin verdim. Çabaladı ve çabaladı. 

Sonunda pes etti ve sırtımdan indi. 

“Belki Paris kulesine çıkarsam daha da yakınlaşırım.” dedi. Kafamı salladım. 

“Ya da özgürlük heykeli, belki de Kız Kulesi.” 

Seçenekleri kafasında değerlendirirken en yüksek yerleri sesli sesli sayıyordu. Gülümsedim ve yanaklarını kızartmak adına bir kaç kelime birleştirdim. 

“Benim yıldızım burada.” dedim onu işaret ederek. Karanlık ortamda bile yanaklarının kızarıklığı belli oluyordu. Utangaç tavırla ayağıyla kum tanelerini ezdi ve elleriyle oynamaya başladı. Bu halini seviyordum. 

“Ben miyim senin yıldızın?” dedi mırıldanarak. Korkak bir kız çocuğu gibi çıkmıştı sesi. Uzun saçlarının arasına gizlediği yüzüne bakındım. Merakla dudaklarını dişliyordu. 

“Evet.” dedim ve gülümsedim. Gülümsedi. Gülümsedim. 

Aradaki tuhaf sessizlik uzun sürmedi. 

“Belki çok klişe ama sende benim kutup yıldızımsın. Ne zaman kaybolsam, korksam hep yanımdasın. Uzakta olsan hemen yanımdasın.”

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

aykırı düzen

Resim
Bende isterdim diğerleri gibi olmayı lakin beynimdeki deli kız buna izin vermiyor. Bu deli kız evrendeki yaşayan insanların düzenine aykırı olarak doğdu beynimde. Uyumsuz, hırçın ve aptal. Modu asla belli olmayan bu deli kız, ağlarken gülebilir. Düşebilir ama kahkahalarla ayağa kalkabilir. Bir gün birine aşık olurken ertesi gün ondan delicesine nefret edebilir. Gülümsemiş gibi yaparken içinden ağlar. O böyle bir kız. Yalan söylemeye bayılır. Yalanın içinde tıkışıp kaldığında ise ağlayarak kurtulmayı dener. Belki başardığını sanar, yalanların onu yalnız bırakacağını ve bir daha asla ona uğramayacağını sanar. Oysa yanılır. Bilmez ki yalanlar ona bir adım daha yaklaşır ve onu öldürür. İşte bu yüzden beynimdeki kız yüzünden farklıyım ben. Ama farklı olmayı seviyorum. Diğerleri gibi aynı değilim. Uyumsuzum, hırçınım ve aptalım. Her şeyin farkındayım. Ben olmak istediğim kişim. Beynimde yaşayan deli kız sayesinde.
Devamı

O ÖLDÜ MELENYA, İNTİHAR ETTİ

Resim
Bedenime yayılan bir sızı ve sıcaklık. Bu his tanıdıktı. Gözlerimi sakince araladığımda yatağımda değil de yerde olduğumu fark ettim. Yavaş hareketlerle yerden kalktım. Ağır bir şekilde yürümeye başladığımda telefonumun titrediğini hissettim ama pek umursamadım. Bu yüzden telefonumu almadan odamdan çıktım. Tanıdık evimde göz gezdirirken; yere yığılmış kıyafetler, boş hamburger kutuları ve makyaj malzemeleri ile karşılaştım. Aralara yığılmış bir yığın kitap ve mahkeme ile ilgili evraklar... Günlerden pazartesiydi ama pek işe gidesim yoktu. Bu yüzden işe gitmemeye karar verdim. Tek yapmam gereken asistanımı arayıp haber vermekti lakin onu bile yapacak havamda değildim. Bu yüzden aramamaya karar verdim. Pencerelerimi sonunda kadar açtıktan hemen sonra odaya yayılan soğuk hava, tüylerimin diken diken olmasına izin verdi. Bu his hoşuma gidiyordu. Bu his bana sevdiğim her şeyi hatırlatıyordu. Heyecan, tutuku ve acı. Evet acı.  Acı çekmeyi seviyordum. Hayır mazoşistliğimden değil. S
Devamı

Ｋ Ｉ Ｒ Ｉ Ｋ Ｋ Ａ Ｌ Ｐ

Resim
Kalbimin bir köşesinden bir ses geldi. Buzdan kalbimin kırılma sesi. Darbe aldım, hiç beklemediğim bir anda hiç beklemediğim bir kişiden. Uzun yıllar sonra belki de hayatımda ilk defa mutlu hissetmişken şimdi yine aynı konuma döndüm. Gözlerim başka bir yere kitlendi ve oraya duygusuzca bakıyor. Beyaz bir duvara, mavi gökyüzüne bazen de öğretmenimizin ak düşmüş saçlarına.  Kalbim her zaman kırıktı benim. Her zaman başkaları tarafından kırılmış, onarılmadan çöpe atılmıştı kırık camlar. Bense kalbimi buz tutturmuştum. Şimdi o buzlar yeniden çatlıyor ve çatladıkça kalbime daha çok batıyorlar.  İlk defa korkuyorum. Aptal bir duygu beni korkutuyor. Kendime itiraf edemediğim gerçekleri başkasından duymak beni deli ediyor. Nefes alamıyorum, ellerim titriyor, gözlerim kararıyor. Geçmişe kayıyor gözlerim. Ya yeniden incinirsem?  Ah doğru, az önce kalbim kırılmıştı değil mi? Neden incineceğimi düşünüyorsam? 
Devamı