Ölüm onlar için en güzel son olurdu





Çirkin olduğu kadar güzeldi kalbi. Ruhu gibiydi gülümsemesi. Kırılmış, parçalanmış ve yorulmuş. Küçük kızın ruhu darbelerle doluydu. 

 O büyümek zorunda kalmıştı. Onu büyütmek zorunda kalan şeyse belleğindeki anılardı. Anıları öyle acı ve vavelya doluydu ki; her düşündüğünde küçük kızın kirpikleri ıslanıyor, kalbine bir kez daha bıçak saplanıyordu. 

 Bu yazıdaki küçük kız bendim. 

 Peki ya o neden benim hikayemde değildi? Kaçmış olabilir miydi? 

 Küçük oğlan küçük kızın hikayesinde rol oynamak istemiyordu. Çünkü biliyordu ki eğer küçük oğlan, küçük kızın hikayesinde oynarsa ikisi de tükenecekti. 

 Küçük kız onu başrolde alacak oğlan onu üzecekti. 

 Ve böylece ikiside birbirini öldürecekti. 
Ve ölüm onlar için en güzel son olurdu. 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

aykırı düzen

Resim
Bende isterdim diğerleri gibi olmayı lakin beynimdeki deli kız buna izin vermiyor. Bu deli kız evrendeki yaşayan insanların düzenine aykırı olarak doğdu beynimde. Uyumsuz, hırçın ve aptal. Modu asla belli olmayan bu deli kız, ağlarken gülebilir. Düşebilir ama kahkahalarla ayağa kalkabilir. Bir gün birine aşık olurken ertesi gün ondan delicesine nefret edebilir. Gülümsemiş gibi yaparken içinden ağlar. O böyle bir kız. Yalan söylemeye bayılır. Yalanın içinde tıkışıp kaldığında ise ağlayarak kurtulmayı dener. Belki başardığını sanar, yalanların onu yalnız bırakacağını ve bir daha asla ona uğramayacağını sanar. Oysa yanılır. Bilmez ki yalanlar ona bir adım daha yaklaşır ve onu öldürür. İşte bu yüzden beynimdeki kız yüzünden farklıyım ben. Ama farklı olmayı seviyorum. Diğerleri gibi aynı değilim. Uyumsuzum, hırçınım ve aptalım. Her şeyin farkındayım. Ben olmak istediğim kişim. Beynimde yaşayan deli kız sayesinde.
Devamı

O ÖLDÜ MELENYA, İNTİHAR ETTİ

Resim
Bedenime yayılan bir sızı ve sıcaklık. Bu his tanıdıktı. Gözlerimi sakince araladığımda yatağımda değil de yerde olduğumu fark ettim. Yavaş hareketlerle yerden kalktım. Ağır bir şekilde yürümeye başladığımda telefonumun titrediğini hissettim ama pek umursamadım. Bu yüzden telefonumu almadan odamdan çıktım. Tanıdık evimde göz gezdirirken; yere yığılmış kıyafetler, boş hamburger kutuları ve makyaj malzemeleri ile karşılaştım. Aralara yığılmış bir yığın kitap ve mahkeme ile ilgili evraklar... Günlerden pazartesiydi ama pek işe gidesim yoktu. Bu yüzden işe gitmemeye karar verdim. Tek yapmam gereken asistanımı arayıp haber vermekti lakin onu bile yapacak havamda değildim. Bu yüzden aramamaya karar verdim. Pencerelerimi sonunda kadar açtıktan hemen sonra odaya yayılan soğuk hava, tüylerimin diken diken olmasına izin verdi. Bu his hoşuma gidiyordu. Bu his bana sevdiğim her şeyi hatırlatıyordu. Heyecan, tutuku ve acı. Evet acı.  Acı çekmeyi seviyordum. Hayır mazoşistliğimden değil. S
Devamı

Ｋ Ｉ Ｒ Ｉ Ｋ Ｋ Ａ Ｌ Ｐ

Resim
Kalbimin bir köşesinden bir ses geldi. Buzdan kalbimin kırılma sesi. Darbe aldım, hiç beklemediğim bir anda hiç beklemediğim bir kişiden. Uzun yıllar sonra belki de hayatımda ilk defa mutlu hissetmişken şimdi yine aynı konuma döndüm. Gözlerim başka bir yere kitlendi ve oraya duygusuzca bakıyor. Beyaz bir duvara, mavi gökyüzüne bazen de öğretmenimizin ak düşmüş saçlarına.  Kalbim her zaman kırıktı benim. Her zaman başkaları tarafından kırılmış, onarılmadan çöpe atılmıştı kırık camlar. Bense kalbimi buz tutturmuştum. Şimdi o buzlar yeniden çatlıyor ve çatladıkça kalbime daha çok batıyorlar.  İlk defa korkuyorum. Aptal bir duygu beni korkutuyor. Kendime itiraf edemediğim gerçekleri başkasından duymak beni deli ediyor. Nefes alamıyorum, ellerim titriyor, gözlerim kararıyor. Geçmişe kayıyor gözlerim. Ya yeniden incinirsem?  Ah doğru, az önce kalbim kırılmıştı değil mi? Neden incineceğimi düşünüyorsam? 
Devamı