Ölmeseydin.







Küçük odasında yatıyordu. Her zaman yaptığı gibi elinde telefon video izliyordu. Yatmaktan dağılan saçlarını yatakta doğrularak düzeltti. Ardından sessizce iç çekti. İç çekişindeki bunalma kedisinin kulağına ulaştığında kedi irkildi. Uyanmış olan kedi mırıldanarak odayı terk etti. 

 Kız telefonunun kilit düğmesine bastıktan sonra küçük odasına göz gezdirdi. Sinir bozucu bir şekilde odası dağınıktı. Ancak o da odasını toplamamakta kararlıydı. Uzun olan saçlarını topladıktan sonra yataktan kalkıp o da kedisi gibi odayı terk etti. 

 Büyük bir depresyon kapısını çalıyordu. Yaşadığı duygu değişimi onu bin bir kişiliğe sokuyordu. Durduk yere ağlarken istediği zaman gülebiliyordu. Oysa bunu neden yaptığını da bilmiyordu. 

 Küçük bir kızdı. Yaş olarak değil tabii ki. Fiziksel ve duygusal. Boyu kısaydı ve yüzü aynı çocukları andırıyordu. Küçük dudaklar, büyük gözler, hatları belli olmayan yüz şekli ve kısa saçlarıyla öykesine tatlıydı ki... 

 Lise üçte olmasına rağmen hiç sevgilisi olmamıştı. Bu sinirlerini bozuyordu. Hep sevilmek istemişti ancak onu seven tek bir kişi bile olmamıştı. 

 Sevmişti ama sevilmemişti. 

 Kırılmıştı ancak kıramamıştı. 

 Çünkü insanların üzülmesini istemiyordu. 

 Derken hayatına biri girdi. Kırılmış biri, soğuk ve kıran biri. Kırılmış olmasına rağmen o da insanları kırıyordu. Aniden bir mesaj atmıştı küçük kız ona. Cevap vermişti oğlan ona, alaycı bir tavırla. Kaynaşıp sırdaş oldular bir ayda. Neredeyse her gün konuşmuşlardı. Konuşmadıkları günler kız üzülmüş  onu düşünmüştü. 

 Sonra çocuğun  hayatına başka biri girmişti. Onu sevmeyen bir kız. Güzel ve ılımlı. Çocuksu olmayan. 

 Küçük kızın kalbi kırılmıştı. Lakin susmuştu, kıramamıştı. Derin bir yara açamamıştı kalbinde. 

 Ve derken kız intihar etmişti. Onu göremeden ölmüştü, sarılamadan, koklayamadan... 

 Ve çocuk kalbinin tam altına 'ölmeseydin' yazdırmıştı. Kızın mezarına kırmızı güller ve beyaz güller bırakmıştı. 

 Bir de not;

 "Gömülmeseydin... 

 Güzel yüzünü göremeden. 

 Gitmeseydin, 

 Sana sarılamadan. 

 Ölmeseydin,

 Seni yeterince öldüremeden... "
Ölmüş birini daha ne kadar öldürebilirsiniz ki bu aciz kelimelerinizle.... 


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

aykırı düzen

Resim
Bende isterdim diğerleri gibi olmayı lakin beynimdeki deli kız buna izin vermiyor. Bu deli kız evrendeki yaşayan insanların düzenine aykırı olarak doğdu beynimde. Uyumsuz, hırçın ve aptal. Modu asla belli olmayan bu deli kız, ağlarken gülebilir. Düşebilir ama kahkahalarla ayağa kalkabilir. Bir gün birine aşık olurken ertesi gün ondan delicesine nefret edebilir. Gülümsemiş gibi yaparken içinden ağlar. O böyle bir kız. Yalan söylemeye bayılır. Yalanın içinde tıkışıp kaldığında ise ağlayarak kurtulmayı dener. Belki başardığını sanar, yalanların onu yalnız bırakacağını ve bir daha asla ona uğramayacağını sanar. Oysa yanılır. Bilmez ki yalanlar ona bir adım daha yaklaşır ve onu öldürür. İşte bu yüzden beynimdeki kız yüzünden farklıyım ben. Ama farklı olmayı seviyorum. Diğerleri gibi aynı değilim. Uyumsuzum, hırçınım ve aptalım. Her şeyin farkındayım. Ben olmak istediğim kişim. Beynimde yaşayan deli kız sayesinde.
Devamı

O ÖLDÜ MELENYA, İNTİHAR ETTİ

Resim
Bedenime yayılan bir sızı ve sıcaklık. Bu his tanıdıktı. Gözlerimi sakince araladığımda yatağımda değil de yerde olduğumu fark ettim. Yavaş hareketlerle yerden kalktım. Ağır bir şekilde yürümeye başladığımda telefonumun titrediğini hissettim ama pek umursamadım. Bu yüzden telefonumu almadan odamdan çıktım. Tanıdık evimde göz gezdirirken; yere yığılmış kıyafetler, boş hamburger kutuları ve makyaj malzemeleri ile karşılaştım. Aralara yığılmış bir yığın kitap ve mahkeme ile ilgili evraklar... Günlerden pazartesiydi ama pek işe gidesim yoktu. Bu yüzden işe gitmemeye karar verdim. Tek yapmam gereken asistanımı arayıp haber vermekti lakin onu bile yapacak havamda değildim. Bu yüzden aramamaya karar verdim. Pencerelerimi sonunda kadar açtıktan hemen sonra odaya yayılan soğuk hava, tüylerimin diken diken olmasına izin verdi. Bu his hoşuma gidiyordu. Bu his bana sevdiğim her şeyi hatırlatıyordu. Heyecan, tutuku ve acı. Evet acı.  Acı çekmeyi seviyordum. Hayır mazoşistliğimden değil. S
Devamı

Ｋ Ｉ Ｒ Ｉ Ｋ Ｋ Ａ Ｌ Ｐ

Resim
Kalbimin bir köşesinden bir ses geldi. Buzdan kalbimin kırılma sesi. Darbe aldım, hiç beklemediğim bir anda hiç beklemediğim bir kişiden. Uzun yıllar sonra belki de hayatımda ilk defa mutlu hissetmişken şimdi yine aynı konuma döndüm. Gözlerim başka bir yere kitlendi ve oraya duygusuzca bakıyor. Beyaz bir duvara, mavi gökyüzüne bazen de öğretmenimizin ak düşmüş saçlarına.  Kalbim her zaman kırıktı benim. Her zaman başkaları tarafından kırılmış, onarılmadan çöpe atılmıştı kırık camlar. Bense kalbimi buz tutturmuştum. Şimdi o buzlar yeniden çatlıyor ve çatladıkça kalbime daha çok batıyorlar.  İlk defa korkuyorum. Aptal bir duygu beni korkutuyor. Kendime itiraf edemediğim gerçekleri başkasından duymak beni deli ediyor. Nefes alamıyorum, ellerim titriyor, gözlerim kararıyor. Geçmişe kayıyor gözlerim. Ya yeniden incinirsem?  Ah doğru, az önce kalbim kırılmıştı değil mi? Neden incineceğimi düşünüyorsam? 
Devamı