En Kötü Rüyan Bahçeden Gül Kopartmak Olsun

Hayatım boyunca güllere ayrı bir ilgim vardı. Lakin küçükken hep pembe gülleri dalından kopartıp yapraklarından ses çıkartmaya çalışırdım. Ve sanırım o ses hiç çıkmadı. 

Küçükken zihin altıma nasıl işledi bilemem ama şuanda gül deyince aklıma gelen ilk şey bizim buralarda bulunan iskelenin orada ki beyaz gül. Tam kopartacağım sırada içinde böcek olduğunu gördüm. İşte o böcek onun koruyucusuydu. Onu koruyordu, bilirsiniz çoğu kişi böceklerden tiksinir. Bende dahil olmak üzere. Böcekler gülün yanında çirkin kalırlardı. İçinde siyah bir şey olan gülü kim kopartmak isterdi ki? 

Bende istemedim.

Şimdi ise gülleri ve çiçekleri kopartanlardan nefret ediyorum. Kendimden de çünkü beynimde hep 'çiçek kopartma' düşüncesi var. Bazende kopartıyorum. Sanırım son koparttığım çiçek eylül ayında mor papatya olmuştu. Diğer papatyalar gibi değildi. Cüzdanıma koydum. Ve sonra bir gün sonra hemen soldu. Kahverengi oldu ve çiçek ip ince kaldı. 

Ancak beyaz güller ve kırmızı güller.

Aşk ve Masumluk. 

Sanırım bu yüzden. İkisi de ulaşılması zor bir konum. İkisi de toplumumuz tarafından kaybedildi. Ne aşk kaldı, ne de o masum dünya. 

Burada size durup sitem etmek istemiyorum lakin bu kirli dünyada, aciz insanların arasında gerçekten masum diyeceğimiz bir kişi bile yok.

Bebekler bile masum değil, çünkü dünya o kadar kirletildi ki doğdukları anca dünya onları kirletiyor. 

Ancak her zaman şunu istedim. 

Eğer ölürsem. Sırama ya da o zamanki masama, kırmızı ve beyaz güller bırakın. Bir sürü olsunlar. Öylesine çok olsunlar ki sıram ya da her neyse işte dolsun taşsın.

Mezarıma da koyun ama bu kez Siyah olsunlar. Sonun geldiği anlaşılsın. Ancak anılarım hep sizle kalsın. Lütfen ama lütfen beni unutmayın. Çünkü ben unutulmaktan ölesiye korkarım. 

Sanki dünyada hiç var olmamışım gibi.